Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος. Κι αν μου πεις πως ο τάδε είναι καλός, φιλάνθρωπος, ευγενικός θα συμφωνήσω, όμως δεν είναι δυνατόν να μην έχει και κάποιο ελάττωμα ή ακόμη και πάθος.
Ή από την κενοδοξία θα νικιέται ή από την κακολογία ή από κάτι άλλο.
Ένας κάνει ελεημοσύνες, αλλά δεν είναι αγνός. Άλλος είναι αγνός, αλλά δεν κάνει ελεημοσύνες. Ο ένας έχει τη μία αρετή και ο άλλος την άλλη.
Αλλά για ποιον λόγο οφείλουμε να μισούμε την αμαρτία; Οφείλουμε να το κάνουμε, διότι η αμαρτία είναι η αθέτηση και περιφρόνηση του θελήματος του Θεού.
Με την αμαρτία διακόπτουμε την κοινωνία μας με τον Θεό, ο Οποίος είναι η πηγή της ζωής και κάθε αγαθού. Η αμαρτία είναι η διαστροφή της φύσης μας, η αυτοκαταστροφή, η αιτία όλων των δεινών.
Δεν αρκεί μόνο να μη διαπράττουμε την αμαρτία, αλλά πρέπει και να νεκρώσουμε την εσωτερική έλξη μας προς αυτήν.
Αν καταλάβουμε ότι στην πραγματικότητα δεν μισούμε την αμαρτία, αλλά κατά βάθος θέλουμε να την διαπράξουμε, τότε η μετάνοιά μας είναι ελλιπής. Δεν έχουμε μετανοήσει ειλικρινά. Όμως πως μπορεί η ψυχή μας να πληροφορηθεί ότι έχει καθαρισθεί από την αμαρτία;
Όταν μισήσει και σιχαθεί την αδικία και όταν βλέποντας ασύνετους ανθρώπους να αμαρτάνουν λυπάται για την πνευματική τους κατάσταση.
Ως Χριστιανοί οφείλουμε να καταδικάζουμε την αμαρτία και όχι τον αμαρτωλό.
Τον άνθρωπο πρέπει να τον συμπονούμε για την πτώση του. Κάθε άνθρωπος που πέφτει στην αμαρτία είναι θύμα του διαβόλου και των επιλογών του. Όμως παρόλα αυτά είναι αξιολύπητος ο αμαρτωλός άνθρωπος. Εμείς οι Χριστιανοί οφείλουμε να βοηθάμε και τον εαυτό μας και τους άλλους.
Σύνταξη orthodoxia.online
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου